Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/335

 — A w mojej nieobecności, czy wszystko dobrze poszło?...
 — Dobrze mój ojcze...
 — Wszyscy spełniali swoje obowiązki?...
 — Tak mi się zdaje...
 — Interesa szły pomyślnie...
 — Spodziewam się, że nie będziesz niezadowolony z rezultatów...
 — Żadnej ważnej skargi przeciw któremu z robotników lub urzędników?!...
 — Żadnej...
 — Pan Andrzej de Villers, zawsze punktualny i gorliwy?...
 — Jego gorliwość się nie zmieniła...
 Głos Lucyny drżał gdy dawała tę odpowiedź, ale pan Verdier nie zwrócił najmniejszej uwagi na te symptomata, które jednakże mogły go były zaniepokoić.
 — To dziś dzień wypłaty...
 — Tak, mój ojcze...
 — Cyfra?...
 — Sześćdziesiąt trzy tysiące...
 — Załatwiono z naszych, własnych źródeł, chcę powiedzieć pieniędzmi, jakie się znajdowały w kassie?
 — Tak, mój ojcze...
 — No to dobrze...
 — A teraz mój ojcze — zaczęła żywo młoda dziewczyna, spiesząc porzucić niebezpieczny przedmiot rozmowy, który ją trzymał jakby na rozpalonych węglach — mówmy o tobie, błagam cię...