Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/360

 — A zatem, pani, widzisz dobrze, że jestem zgubiony, bo mi będzie niepodobna zostać tu, a wyjście z tego domu śmiercią, dla mnie będzie!...
 — Zostaniesz, ja ci to obiecuję...
 Podmajstrzy spuścił głowę i odpowiedział...
 — Niestety!... pani, nie, to niepodobna...
 — Mój ojciec się nie zgodzi nigdy na to aby cię usunąć...
 — Będzie się musiał zgodzić gdy wszyscy inni nie będą chcieli zemną pracować!...
 — Twoi koledzy nie są tak źli... będą mieli litość nad tobą...
 — Oni nie są źli, nie, to prawda!... ale są uczciwi!... I chcą mieć w swoich szeregach tylko ludzi zacnych, na których nie można nic powiedzieć... ludzi z przeszłością nie skalaną!... Mnie zbrodniarzowi, zwalanemu więzieniem, nie przystoi ganić ich i będąc na ich miejscu, czuję dobrze, zrobiłbym tak jak oni...
 — Piotrze słuchaj mnie...
 — Słucham pani, tak jakby dobry Bóg mówił sam do mnie, przez usta jednego ze swoich aniołów...
 — Masz zaufanie do mnie?...
 Podmajstrzy odpowiedział spojrzeniem, które było wymowniejsze niż wszystko, coby mógł odpowiedzieć.
 Lucyna mówiła dalej.
 — Otwórz więc przedemną serce twoje!... powiedz mi ile jest prawdy w sformułowanem przeciw tobie oskarżeniu...
 Piotr zaczął drżeć na całem ciele, i odpowiedział gło-