Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/550

 — Moje dziecko — pytała dalej Lucyna — czy wiesz do jakiego więzienia zaprowadzono podmajstrzego?...
 — Nie, panienko, nie wiem jeszcze... ale to się nie trudno dowiedzieć... tylko się spytam...
 — No to się dowiedz jaknajprędzej...
 — Zaraz dziś, panienko!... zaraz teraz! — już biegnę...
 — Można przecie zyskać pozwolenie widzenia się z więźniem...
 — Coby nie miało być można panienko, słyszałem, że to można dostać bez wielkich, zachodów... Idzie się do prefektury policyi... podaję się prośbę, w której się wypisuje czego się żąda...
 — A zatem, mój chłopcze, nie trać ani chwili czasu i staraj się uzyskać jaknajprędzej pozwolenie tego rodzaju...
 — Dla siebie, panienko?...
 — Tak, dla siebie...
 — Z pewnością mi nie odmówią... mnie... dziecku!.. zobaczę Piotra Landry!... uściskam go serdecznie, biednego starowinę!... — pocieszę go!... — Co to będzie za szczęście dla mnie, a i on jaki będzie kontent... bo i on mnie lubi biedaczysko!
 — Jak tylko będziesz już miał pozwolenie wejścia do więzienia naszego przyjaciela — kończyła Lucyna przyjdź że mnie uprzedzić zaraz... Dam ci list, który oddasz jemu samemu... A teraz idź już mój chłopcze!....
 — Idę, panienko!... Biorę nogi za pas i pędzę co koń wyskoczy!...