Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/574

Pozwól mi czasem odwiedzić go, bo on mnie kocha i widok mój jest szczęściem dla niego!... Potem, raz spełniwszy ten obowiązek, zapomnij błędu, którego ci nikt nigdy wyrzucać nie będzie!... Zapomnij o jedynym błędzie w ciągu długiego żywota bez skazy!...
 Jakób Lambert spuścił głowę.
 — To niepodobna!...
 Lucyna podniosła się gwałtownie i wykrzyknęła prawie z gniewem:
 — Jeszcze ten wyraz!... zawsze ten straszny wyraz!... niepodobna!...” Wyraz, o który wszystko się łamie i rozbija!... Powiedz, że mi przynajmniej ojcze, dla czego to niepodobna!?....
 — Dziecię moje!... ty nawet wyobrazić sobie nie możesz, w jak okropnem położeniu znajduje się twój ojciec!...
 — Jakto!... więc ja jeszcze nie wiem wszystkiego?...
 — Nie...
 — Jeżeli tak jest, mój ojcze, zaklinam cię, powiedz mi to czego nie wiem!...
 — Radzisz mi żyć i zapomnieć!... — rzekł Jakób Lambert — każesz mi zapomnieć o błędzie, którego nikt nie będzie znał... za który mi nikt nigdy wyrzutu nie zrobi!...
 — Tak ojcze..
 — Dowiedz się więc, że jeżeli za trzy dni nie umrę, za trzy dni policya wyciągnie swoją rękę nademną!... Za trzy dni pójdę zająć w lochu więziennym miejsce Piotra Landry, którego niewinność uznaną zostanie!
 Lucyna cofnęła się przerażona.