Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 1.djvu/128

co rychlej widzieć Henrykę... Jedzie więc, ażeby zamknąć oczy swej ciotce.
 — Dziś jedzie? zapytał Robert.
 — Tak... dziś, wieczorem.
 — Może pan życzysz, ażebym towarzyszył jego córce?
 — Właśnie chciałem cię prosić, ażebyś ją odwiózł na stację drogi żelaznej; w dalszej podróży Urszula towarzyszyć jej będzie.
 — Jestem na pańskie rozkazy!
 — Trzeba się starać zabezpieczyć obie kobiety od wszelkiego nieprzyjemnego towarzystwa w podróży, mówił dalej starzec. Gdyby potrzeba było wynająć oddzielny wagon, uczyń to proszę. Nic tu nie znaczy kwestja pieniężna.
 — Byłby to zbyteczny wydatek. Zarząd dróg żelaznych ustanowił przy każdym pociągu wyłączne damskie przedziały.
 Pan d’Auberive postanowił, iż Henryka wraz z pokojówką wyruszy w podróż o godzinie piątej minut dwadzieścia.
 — Ponieważ dość znaczna odległość dzieli ulicę Ville-l’Eveque od stacji, zaczął Loc-Earn, przeto radziłbym ażeby pańska córka dla nieopóźnienia się wyjechała ztąd punktualnie o czwartej godzinie.
 — Zajmij się tem wszystkiem i postaraj o wynajęcie powozu.
 — W południe nie będę może panu potrzebnym, rzekł Robert; pójdę więc za odszukaniem jakiego wygodnego fiakra.
 — Proszę cię o to...