Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 3.djvu/115

 Żywy rumieniec oblał purpurą blade policzki wicehrabiego.
 — Panie, zawołał, cóż uczyniłem, byś mnie traktował w podobnie poniżający sposób. Być na koszcie kobiety! Jakiem prawem posądzasz mnie pan o taką nikczemość?
 — Odpowiadać proszę! zaczął surowo Boulleau-Duvernet, na jakie źródła dochodu pan rachowałeś?
 — Miałem swe własne pieniądze.
 — Ile?
 — Blisko pięćdziesiąt tysięcy franków.
 — Gdzie są te pieniądze?
 — W mojej torbie podróżnej, jaką mi zabrano w chwili przyaresztowania.
 Sędzia zdjął z biurka torebkę skórzaną, na maleńki zamek zamkniętą i podał ją wicehrabiemu.
 — Oto przedmiot, o którym mówimy, rzekł. Proszę ją otworzyć.
 Pan de Presles spełnił polecenie.
 Boulleau-Duvernet wyjął z jednego przedziału torebki pakiet banknotów, a z drugiej trzy rulony złota po tysiąc franków każdy. Przeliczył bilety, było ich czterdzieści pięć po tysiąc franków.
 — Czterdzieści pięć tysięcy franków, rzekł. Jakim sposobem podobna suma znalazła się w pańskiem ręku?
 — Rzecz bardzo prosta. Sprzedałem moje renty na giełdzie przed trzema dniami.
 — Agentowi wymiany? Jego nazwisko?
 — Juljusz Bleury...
 — Zatem w pomienionym kapitale mieści się wszystko