Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 3.djvu/131

pamięć, nigdy dotąd niezawodzącą że mi jej dziś kompletnie brakuje.
 — Szukaj pan zwolna, nic nie nagli, rzekł agent.
 Müller otworzył księgi zapełnione listami i różnemi notatkami, jakie przeglądał najstaranniej.
 — Ach! zawołał nagle, dobywając papier zapisany cyframi. Otóż czego szukałem. Patrz pan!
 Tu podał arkusz papieru Jobin’owi.
 Agent rzuciwszy nań okiem, zwrócił mu go mówiąc:
 — Dla mnie, jest to bazgranina. Lecz gdzie ja nic nie widzę, tam pan widzisz jasno. Rzecz główna, iż pan odnalazłeś dokument. Nie mamy tu już co robić.
 Kasjer, w miejsce odpowiedzi, dobył z kieszeni mały kluczyk i włożył go w zamek szuflady.
 — Mam tutaj, rzekł, niektóre papiery, nie dotyczące bankowego domu, osobiste moje listy, które wolno mi jest zabrać jak sądzę?
 Tu chciał otworzyć szufladę. Jobin powstrzymał mu rękę, wołając żywo:
 — Nie! nigdy! Nic z tego pokoju wyniesionem być nie może, oprócz arkusza z cyframi jaki pan trzymasz w ręku.
 — Mam honor powtórzyć panu, że tu nie chodzi o żadne finansowe papiery, ale o moje własne korespondencje, rzekł kasjer.
 — Zrozumiałem to doskonale i jestem przekonany o ścisłości pańskiego twierdzenia, rozkaz jednakże wydany, jest świętością dla żołnierza, a ja jestem żołnierzem sprawiedliwości, chciej pan wiedzieć o tem. Spoczywa na mnie odpowiedzialność, a obok tego mam i