Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 3.djvu/154

 — Jakto? Ty chcesz przyjść na bal do mnie, tu, do pałacu?
 — Tak, chcę!
 — Do mojej żony?
 — Do twojej żony, do ciebie! Tak!
 — Ależ to niepodobna, niepodobna! powtarzał.
 — Ach! tępa głowo! zawołała z podrażnieniem. Jeśli bal będzie maskowy, któż zgadnie że ja na nim jestem?
 Baron uspokojony, uśmiechać się zaczął.
 — To prawda, odpowiedział, to prawda! Masz myśl doskonalą!
 Nazajutrz pan Worms, którego cynizm nie cofał się przed najhaniebniejszem szaleństwem nakazanem przez Alinę, rozesłał po Paryżu liczne zaproszenia na bal „kostjumowo-maskowy,“ jaki miał się odbyć u niego w następującym tygodniu.
 Przez cały tydzień rysownicy, krawcy i szwaczki renomowane, zasypanymi byli zamówieniami, jak niegdyś w przeddzień słynnego balu, wydanego przez księcia de Morny, jaki zostawił tyle pamiętnych wspomnień.
 Przyszedł nareszcie ów wieczór tak niecierpliwie oczekiwany.
 Około dziesiątej wieczorem, powozy zajeżdżać poczęły z zaproszonymi przed peron pałacu.
 Pan Worms w kostjumie finansisty, złotem drapowanym z czasów Ludwika XV-go, stał w małym salonie dotykającym przysionka, odbierając osobiście karty zaproszenia, jakie podawał mu lokaj w porcelanowej, wazie japońskiej.
 Baronowa z odkrytą twarzą, w skromnym kostiu-