Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 3.djvu/25

nego nieznajomego. Nie zatrzymuj mnie pan, dodał, nie znam cię wcale.
 — Ale za to ja ciebie znam doskonale, odparł mężczyzna. Pełnisz obowiązki u pana Van Arlowa?
 — Cóż z tego? pytał lokaj zuchwale.
 — Wiem, dlaczego przyszedłeś tu w nocy, mam zwyczaj być jednak dyskretnym i nie mieszam się w sprawy, które mnie nie obchodzą.
 — Dlaczego więc mnie zatrzymujesz?
 Mężczyzna w okularach wyjął z kieszeni dwie sztuki monety po sto sous, a następnie pugilares, z którego kartę wydobył.
 — Zatrzymuję cię, odrzekł, prosząc byś przyjął odemnie tę oto drobnostkę na piwo i oddał swojemu panu ten bilet.
 — Bilet, od kogo?
 — Od pewnej damy, którą on zna dobrze, z jaką widywał się już niejednokrotnie, a która poleca się jego pamięci. Spojrzawszy na kartę, będzie on już wiedział, od kogo pochodzi takowa.
 — Nic więcej?...
 — Jak na teraz, nic, widzisz że cię to w niczem nie narazi. Co więcej, zjedna ci jeszcze wynagrodzenie od twego pana.
 — No, zrobię to, czego żądasz.
 — Oto dziesięć franków i karta. Lecz oddaj ją do rąk samemu panu, tak, aby panna Desjardins tego niewidziała. Jest to rzecz ważna.
 — Rozumiem, odrzekł służący.
 Tu obadwąj się rozeszli i, podczas gdy mężczyzna