Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 4.djvu/111

 — Nie znam go wcale, i po raz pierwszy mogę pana upewnić, słyszę to nazwisko.
 — Niech i tak będzie. Ale przynajmniej znasz pani pannę Anitę?
 — Panna Anita jest moją pokojówką, odpowiedziała. Zkąd pan wiesz o niej?
 — Wiem wiele rzeczy, przerwał Croix-Dieu. Pozwól mi kochana pani zachowywać się u siebie swobodnie. Potrzebuję parę słów powiedzieć pannie Anicie, w obecności pani, ma się rozumieć.
 — Lecz panie...
 — Będę pani bardzo wdzięcznym jeżeli ją tu przywołasz.
 — Jednak...
 — I to natychmiast, jeżeli łaska.
 Baron prosił tonem rozkazującym, jakiemu właścicielka agencji małżeństw opierać się nie mogła. Zadzwoniła trzy razy, i owa niegdyś panna z pierwszorzędnego magazynu, bezzwłocznie przybiegła.
 — Pani, rzekł Croix-Dieu, wyjmując z portfelu list, i podając jej takowy, będziesz pani, sądzę, o tyle grzeczną, iż zajmiesz się tem.
 Pokojówka spojrzała na adres.
 — Wszakże to do mnie, zawołała.
 — Niezupełnie. Nazwisko pani jest w rzeczy samej, nakreślone na kopercie, lecz ta koperta zawiera w sobie list, przeznaczony dla X. Y. Z. któremu jestem pewien, doręczysz go pani w jak najkrótszym czasie.
 Pani domu słuchała wszystkiego z otwartemi ustami, wytrzeszczonemi oczyma.