Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 6.djvu/53

 — Prosił, bym pozwoliła mu wprowadzić do moich salonów kogoś z jego znajomych, przybyłego z prowincji.
 — I zgodziłaś się na to?
 — Ma się rozumieć, najchętniej! Pochlebia mi to żądanie. Przekonywa mnie ono, że pomimo tego wstrętnego skandalu, jakiemu tak odważnie stawiłam czoło, mój dom nie przestanie być jednym z najlepiej uważanych i poszukiwanych.
 — Doskonale, odrzekł Croix-Dieu. A teraz pomówmy o rzeczach poważnych. Czyliż masz zamiar zmienić obecnie swój sposób życia?
 — Nic, w niczem! Jestem panią siebie; będę działała jak mi się podoba.
 — Będziesz przyjmowała księcia Aleosco?
 — Drzwi przed nim nie zamknę, jeżeli zechce przyjść do mnie. Wszak jestem pewną, że nogą nie stąpi tu więcej. Ów dziwak podnosi tę drobnostkę do wysokości jakiejś kwestji.
 — Czy sądzisz że Jerzy powróci?
 — Przeciwnie, jestem pewną że się tu więcej nie ukaże.
 — Cóż pocznie on z sobą teraz?
 — Ha! to już jego rzecz nie moja.
 — Lecz pomyśl, że on jest twoim mężem, że ma pewne prawa.
 — Prawa? Niech się nie poważy do nich odwoływać! Jestem nawet pewną, że tego nie uczyni. Przepaść, jaka obecnie pomiędzy nami wydrążoną została,