Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 6.djvu/62

życie tego młokosa. Surowa lekcja zdawała mu się być wystarczającą. I zamiast zabić pana de Braisnes, jak to mógł z łatwością uczynić, poprzestał na zadaniu mu w prawe ramię potężnego ciosu szpadą.
 Świadkowie oświadczyli natychmiast iż honorowi zadość się stało.
 Rana nie była ciężką, ani niebezpieczną, i nie wywołała innych następstw, jak tylko noszenia ręki na bandażu przez dwa tygodnie.
 Po zamienieniu wzajemnych ukłonów, przeciwnicy wraz ze świadkami wsiedli do powozów i odjechali.
 Książe obiadował w klubie, następnie udał się na operetkę do teatru: wróciwszy do klubu rozpoczął grę w wista, gdzie przegrał sto luidorów, a przyjechawszy do hotelu około drugiej nad ranem, rozpoczynał właśnie swą nocną toaletę, gdy jego pokojowiec ukazał się mówiąc:
 — Jakaś dama przybyła prosi waszą wysokość o krótką chwilę rozmowy.
 — Dama? powtórzył książę. Trzeba ją było zapytać o nazwisko.
 — Odpowiedziała, że nazwisko swoje wyjawi tylko waszej wysokości.
 — Jestże ona młoda i ładna?
 — Twarz ma przysłoniętą gęstą zasłoną, lecz elegancja jej postaci i świeżość głosu, pozwalają mi mniemać że ładną i młodą być musi.
 Aleosco zawahał się przez chwilę. Następnie zwracając się do służącego rzekł:
 — Wprowadź tę panią.