Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 7.djvu/12

 — Jak więc wytłumaczysz pan ów nastąpiony wypadek?
 — Ach! ja go niechcę tłumaczyć. To fatalność, widoczna fatalność!
 — Gdzie jest reszta tego zerwanego sznura?
 — Musi tam leżeć na podłodze, w miejscu gdzie upadł.
 — Każ go mim pan tu przynieść.
 Reżyser wyszedł by spełnić zlecenie, a po upływie minuty wrócił z oznajmieniem, iż tego sznura nigdzie odnaleść nie można.
 — Spodziewałem się tego, wymruknął Jobin, i dodał: Niech nam tu przyniosą drabinę.
 Posługacze dostarczyli przedmiot żądany.
 — Oprzyjcie ją o tę wieżę, rzekł agent.
 Jobin wszedł po szczeblach, i przystanął na wysokości, na której znajdowała się Dinah, gdy jej ręka opuściła linę. Znalazł tu dziurę okrągłą, mającą obwód sztuki dziesięciu sous.
 — Panie komisarzu, zawołał, pomieścimy się oba. Racz pan wejść na chwilę.
 Komisarz wszedł po drabinie.
 — Nie omyliłem się, rzekł do niego Jobin półgłosem. Przypatrz się pan dobrze. Kula przebiła dekorację, znajdziemy ją napewno w murze utkwioną.
 Zeszli obaj w stronę pokoju wieżowego, z którego odbywała się podczas przedstawienia ucieczka uwiezionej.
 Resztki sznura użytego do tej ucieczki, wisiały jeszcze przy poręczy balkonu.
 Jobin, ująwszy w rękę tę linę, długą blisko na metr, oglądał uważnie punkt, w jakim zerwaną została. Wi-