Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 7.djvu/122

niosła się stamtąd.
 — Odkąd, jak dawno?
 — Od kilku dni.
 — Gdzież mieszka?
 — W Paryżu, przy ulicy Ville-l’Eveque, w swym własnym pałacu. Widzisz kochany baronie, że pozostaje ci tylko tam się udac.
 — Po to, ażeby kazała mnie wyrzucić za drzwi? odrzekł.
 — Nie! tego nie uczyni, zaczął Sariol. Ukaż się, przemów do jej serca, a zobaczysz jak posłuszną ci będzie! Trzymasz ją mój kochany w swem ręku.
 — Jak, w jaki sposób?
 — Przeszłością. Czyż się każe wyrzucać za drzwi człowieka, którego się było kochanką? któremu się dało syna, pięknego chłopca, zapisanego w księgach merostwa Batignolles 24-go października 1850 roku, jako prawego potomka hrabiego Roberta Loc-Earn, i panny Henryki d’Auberive? To nadaje prawa silne, niewzruszone prawa! Trzymasz ją w swem ręku, powtarzam!
 — Wszakże wiesz dobrze, odparł Croix-Dieu, że to dziecię zniknęło podczas mojej nieobecności w Paryżu.
 Sariol śmiać się zaczął.
 — Zniknęło, powtórzył. Tak, to prawda, ale nie dla wszystkich zniknęło.
 — Odnalazłeś go więc? pytał żywo Filip.
 Trudno by mi było go odnaleść, ale na szczęście z oczu go nie traciłem.
 — Mój syn więc żyje? zawołał Croix-Dieu.
 — Żyje, jest zdrów, i piękny mężczyzna; wiele do