Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/1042

dobnemi głupstwami? Dobrze jej tam, gdzie jest... Niechaj tam siedzi.
 — A Paweł Béraud?
 — Na bruku, jak ja... bez chleba.
 — Co ty powiadasz... czy podobna?
 — Tak jest.. Wuj Verrière pod pozorem, że Pawłowi pokładziono na pensyi areszta, usunął go z biura.
 — Cóż on teraz robi?
 — Co? szuka i nic nie znajduje.
 — Wciąż mieszka w hotelu Prowincyonalnym?
 — Wciąż wraz zemną.
 — Przychodzi tu?
 — Niekiedy. A cóż z tobą się dzieje? Otrzymałeś jakie pieniądze? — pytał Loiseau.
 — E! gdzie tam... przeciwnie, wydać je musiałem obrońcom i adwokatom. Proces mi wytoczono o podział tym głupim spadkiem. Wycieńczyło mnie to zupełnie z pieniędzy.
 — Masz zamiar zapewne co przedsięwziąć?
 — Być może... coś takiego, coby nam przyniosło grosza niemało... Do tego jednak potrzebaby było trzech silnych chłopców... przyjaciół...
 — Na mnie liczyć przecież możesz w każdym razie.
 — Tak... ale to niedostateczne. Mówię ci, że trzech potrzeba.
 — A Paweł?
 — Ha! może to byłoby i dobrze... Pomówimy, gdy projekt dojrzeje.
 Loiseau spojrzał na zegar.
 — Co ty patrzysz? — zapytał Scott.
 — Patrzę, która godzina.
 — Dlaczego?
 — Mam oznaczoną schadzkę, o w pół do dwunastej na wyspie św. Ludwika. Kazano mi przyjść, by mi powiedzieć o pewnem zajęciu, o które się miano dla mnie wystarać. Nie