Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/1059

 — Ha! to nie do darowania... podobne postąpienie to istotnie zbrodnia!
 — Wiem o tem — rzekł Paweł zaciskając zęby. — Powiedziałem mu, że nie pozwolę ujść takiej krzywdzie bezkarnie. Ach! gdybym się nad temi łotrami mógł zemścić!..
 — Dla czego nie? Okoliczności nastręczają się z biegiem czasu. Oddać mu możesz wet za wet!
 — No! wtedy niech się ma na baczności... Nie oszczędzałbym go wcale!
 — Powiedz mi, twój krewny jak słyszałem, posiada ziemską własność w okolicy Sekwany i Marny? — pytał Scott — własność wspaniałą, jakiś zda się zamek z ogrodem w pobliżu wioski Malnoue, gdzie zamieszkuje teraz?
 — Tak właśnie... Jeździłem kiedyś do Malnoue... miałem tam przyjaciela kolegę, znam więc ów zamek.
 — Verrière jest bogatym... nieprawdaż?
 — Ba! ten łotr posiada miliony!
 — Nie mało biletów bankowych musi on mieć w zamku przy sobie.
 — To pewna! Bankierzy przechowują zwykle w swoich mieszkaniach portfele, wypchane banknotami.
 — Według mojego zdania, doskonałem byłoby schwytać jeden z takich potężnych pakietów owemu przeklętemu milionerowi, kiedy wyrzuca na ulicę swych krewnych, aby tam z głodu umarli. A! to byłaby korzyść i zemsta!... Świetna dalibóg, zemsta, jakiej trudno wymarzyć!...
 — Ha! gdybym mógł w jakikolwiek, bądź sposób zapłacić mu za moją krzywdę!
 — No, no, pomyślimy o tem. A teraz pst! milczenie — dodał, wskazując na wchodzącego Eugenjusza Loiseau. — Ani słowa więcej... Pomówimy o tem w innym czasie i miejscu.

---