Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/1072

IV.

 Will Scott bardzo wczesnym porankiem udał się do hotelu Prowanckiego, by zastać w łóżku Pawła Béraud.
 — No, jakże, mój przyjacielu — zapytał go Paweł — udało ci się coś odnaleźć?
 — W zupełności. Interes twój załatwiony. Jeden z moich przyjaciół, posiadający nad brzegami Marny wśród gęstych drzew mały domeczek, ślicznie umeblowany, prawdziwe gniazdko miłości, nie mieszkając w nim w tym roku, odstąpił mi go na trzy miesiące. Przynoszę ci klucze od niego.
 Béraud nie miał wyrazów na objawienie swojej wdzięczności.
 — Radbym ci pokazać owo śliczne ustronie mówił dalej burgundczyk. — Jeżeli chcesz, moglibyśmy w tamtej okolicy zjeść śniadanie.
 — Jaknajchętniej zawołał Béraud.
 Oba odjechali natychmiast, a zjadłszy śniadanie w altance nad brzegiem rzeki, udali się do pawilonu.
 Zachwyt Pawła Béraud wzrastał z każdą chwilą; na widok owego domku prawdziwy szał go ogarnął, nagle jednakże zadumał się głęboko.
 — O czem tak myślisz? — pytał Wiliam Scott — mów... może jest coś takiego, co ci się nie podoba?
 — Wszystko podoba mi się nad wyraz... wszakże patrząc na śliczne to gniazdko, obawiam się...
 — Czego?
 — Iż być może, gołąbka, dla której ono jest przeznaczonem, nie zechce w nim usłać gniazdeczka.
 — Dlaczegóż odmówićby miała?
 — Kaprys kobiecy...
 — Jeżeli szpital przestrasza ją, jak mówiłeś, wahać się nie będzie.
 — Przeciwnie... jestem pewien wahania z jej strony.