Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/1122

XIV.

 — Ważną wiadomość... mnie? — zapytał zdumiony Loiseau.
 — Tak.
 — Cóż takiego?
 — Posłuchaj. Mój kuzyn, do którego chodziłem, mieszka w Boissy-Saint-Léger. Przyszła mi myśl wybrać się do niego pieszo, spacerem. Wyszedłszy z Creteuil, szedłem nad brzegiem Marny i w drodze najniespodziewaniej odkryłem coś, co ciebie zbliska dotyczy...
 — Mnie?
 — Tak jest... na honor!
 — Lecz cóż takiego?
 — Wiadomo ci, że twój kuzyn, Paweł Béraud, nie jest wart wiele...
 — Ba! nie mów wiele, ale raczej nic zupełnie, ten łotr! — wykrzyknął z uniesieniem Loiseau. — Dowiódł tego, wydzierając mi pieniądze w ciągu pięciu minut. W ten sposób nie postępuje się z przyjaciółmi, z krewnymi.
 — W rzeczy samej... i ja się przekonałem, że on dyabelnie sobie zadrwił z ciebie — odrzekł, śmiejąc się, Will Scott. — Zgadnij, dlaczego on ci odebrał te pożyczone dwieście franków?
 — Aby mi przykrość wyrządzić, bez grosza mnie pozostawić.
 — Gorzej niż to... Jak dawno go nie widziałeś?
 — Od chwili, gdym mu zapłacił. Wiem, iż tego samego dnia wyprowadził się z hotelu.
 — Nie wiesz, gdzie mieszka, co się z nim dzieje?
 — Posłuchaj mnie, Loiseau... Nie lubię mięszać się w obce sprawy, lecz tam, gdzie chodzi o prawdziwego przyjaciela, jakim ty dla mnie jesteś, skoro widzę, iż ktoś drwi sobie z życzliwego dla mnie człowieka, to mnie oburza, znieść tego nie