Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/1142

nej do sądu w pańskiem imieniu przez pana Robert z ulicy des Martyrs.
 — A! zatem pan Robert pana tu do mnie przysyła?
 — Nie, panie, przysyła mnie tu prefekt policyi.
 — Należysz pan więc do policyi?
 — Tak. Skarga, o którą chodzi, wniesioną została przeciw pewnemu wicehrabiemu de Nervey.
 — Nikczemnikowi, który, chcąc wyzyskać dziesięć tysięcy franków od Roberta, sfałszował mój podpis. Tem więcej drażni mnie i martwi cała ta sprawa, żem tego nędznika uważał za swego przyjaciela i żem niejednokrotnie podawał mu rękę. Ha! rękę fałszerzowi... to obrzydłe!... Depesza, otrzymana przezemnie od Roberta w Turynie, powiadomiła mnie, że ów wicehrabia wyjechał z Paryża i że nie wiedzą, dokąd się udał. Odkryłeś pan może miejsce jego pobytu?
 — Tak, panie.
 — Gdzież więc on jest obecnie?
 — Bardzo ztąd blisko, w Monte-Carlo — odparł irlandczyk.
 — Może pan posiadasz wyrok na niego?
 — Tak, właśnie...
 — A więc przyaresztuj go!
 — To niepodobna-...
 — Dlaczego?
 — Ponieważ Monte-Carlo znajduje się na terytoryum księstwa Monaco, co czyni mnie bezwładnym wobec wicehrabiego. Przyszedłem, aby się z panem porozumieć względem formalności pozostających do spełnienia.
 — Jak wiele czasu mogą zająć te formalności?
 — Mogą się one przeciągnąć bardzo długo. Zależeć to będzie od kaprysu księcia Monaco.
 — Zażądajmy więc wydania sobie zbiega, a wtedy ja sam wymierzę sobie sprawiedliwość.
 — W jaki pan to sposób uczynisz?