Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/1181

 Widocznie pryncypał był najwspaniałomyślniejszym z ludzi i umiał oddane sobie przysługi szczodrobliwie wynagradzać.
 Arnold pochylił się po nad ramieniem swego wspólnika.
 — A cóż... przekonałeś się nareszcie? — zapytał i wierzysz teraz, żem od pierwszej chwili myślał o was?
 Zagłębiony w czytaniu, Scott odpowiedział twierdzącem skinieniem głowy.
 Korzystając z tego, Desvignes wsunąć prawą rękę do kieszeni swego okrycia, zkąd ją następnie wolno wydobył.
 Trzymał w niej rewolwer dużego kalibru.
 Zbliżywszy lufę do głowy Wiliama Scott, nacisnął cyngiel...
 Wybiegł strzał i irlandczyk, jakby piorunem rażony, padł ciężko w tył, wywracając wraz z sobą krzesło, na którem siedział.
 Kula, przeszywszy mu czaszkę, wybiegła prawą skronią w pobliżu oka. szpecąc twarz do niepoznania.
 Krew płynęła z otwartych ran, zalewając wszystko.
 Arnold, pochyliwszy się nad zamordowanym, włożył mu w prawą rękę wystrzelony rewolwer, starając się zacisnąć mu takowy w palcach.
 Następnie zaczął przeszukiwać w jego ubraniu. Z jednej kieszeni wydobył pęk kluczów i portfel, który przepatrzył starannie, czy się w nim coś nie znajduje, coby go skompromitować mogło, poczem ów portfel wsunął do kieszeni zabitego, klucze jednakże zabrał.
 Spojrzawszy wokoło siebie, wziął kapelusz, skórzaną ręczną torebkę i nie zgasiwszy świec, wyszedł, zamknąwszy drzwi, lecz zostawiając klucze w takowych.
 Toż samo uczynił z furtką ogrodową.
 Wyjechał do Paryża pociągiem, przechodzącym przez park Saint-Maur o w pół do dwunastej w nocy.
 Przybył na samą północ.
 O w pół do pierwszej wchodził do mieszkania Scotta od strony bulwaru Szpitala, które otworzył jednym z kluczów,