Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/126

 Wewnątrz znajdowały się tam w rzeczy samej taczki rydle, motyki, grabie, łopaty i dwie polewaczki.
 — Zwiedziliśmy już wszystko — rzekł Mornas — jakże... wynajmujesz pan?
 — Aoh! yes... i płacę z góry za cały sezon.
 — Mam upoważnienie na odbiór pieniędzy i wydanie pokwitowania.
 Tu oba udali się z powrotem drogą, wiodącą ku stacyi du Parc-Saint-Maur.
 Idąc, Arnold zagłębił się w rozmyślaniu.
 — Mówiłeś mi pan — zagadnął nagle — iż ten dom jest do sprzedania?
 — Tak... za osiemnaście tysięcy franków... Jest to za bezcen... Kup go pan, jeśli ci się podobał. Jutro spiszemy akt u notaryusza w Paryżu, pojutrze podpiszesz go pan w obecności właściciela, zapłacisz... i dom stanie się twoją własnością. Kup pan... radzę ci szczerze.
 Desvignes życzył sobie tego ze względu swoich na przyszłość zamiarów; wiemy wszelako, iż wyjechał z Kalkuty ze szczupłą kwotą pieniędzy.
 Z sumy tej Will Scott i Trilby zabrali już cztery tysiące franków, musiał im jeszcze dostarczyć więcej przed wykonaniem ułożonego planu; wydał coś również na umeblowanie pawilonu przy bulwarze Beaumarchais’ego i na skompletowanie swej garderoby. W takich okolicznościach niepodobna mu było ogałacać się z osiemnastu tysięcy franków.
 Szukał sposobu, aby to jakoś pogodzić, i znalazł go nareszcie.
 Przybyli do mieszkania przedsiębiorcy.
 — Kupuję ten dom — rzekł Arnold — kładąc na stole dwa tysiące franków. — Przyjm pan zadatek i każ sporządzić akt kupna i sprzedaży. W ciągu dni ośmiu przyniosę szesnaście tysięcy franków do waszego notaryusza i podpis mój położę.
 — Za osiem dni wszystko będzie gotowem, milordzie — rzekł Mornas, uradowany sprzedażą, z której właściciel przy-