Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/132

 — Ja sam się tu zgłoszę do pana za dni osiem, o tej jak dziś godzinie.
 — Dobrze... Należy jednak wszystko naprzód przewidzieć. Gdyby wypadkiem suma, jaką mi pan pozostawiasz, okazała się niedostateczną na pomienione poszukiwania, będęż mógł odnieść się do pana o dalszy zasiłek w tym względzie? Sprawy podobnego rodzaju są bardzo trudnemi do wykonania; aby się zająć wyłącznie pańskim interesem, będę zmuszonym zamknąć drzwi przed innymi mymi klientami, którzy mogliby mnie potrzebować w tym czasie.
 — W podobnym wypadku napiszesz pan do mnie słów parę.
 — Gdzie?
 — Poste-restante... w pocztowem biurze na bulwarze Beaumarchais’go.
 — Pod jakiem nazwiskiem? — Pod inicyałami X. Y. Z.
 Agostini zapisywał sobie to objaśnienie.
 — Skoro odbiorę list pański — rzekł Arnold — doręczę ci bezzwłocznie to, czego zażądasz
 — Dobrze... Od jutra udam się w podróż, pomimo, że jestem stary latami, posiadam jednak rzeźwość młodzieńczą, nie lubię odkładać interesów.
 Desvignes wstał z krzesła.
 Włoch odprowadził go aż do drzwi, które następnie zamknął na klucz starannie i rygle zasunął, jak gdyby to nędzne mieszkanie skarby w sobie zawierało.
 W pół godziny później Arnold powrócił do siebie, a przy rozbieraniu się, zacierał ręce z zadowoleniem, powtarzając:
 — Dobrze idzie... dobrze idzie!...
 Poczem położywszy się, zasnął tak dobrze, jak człowiek z najczystszem sumieniem.

---