Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/317

szy swój pakiet ze sprawunkami u posługującego, udał się na ulicę Tivoli.
 Żółta karta, przylepiona na murze, zwróciła jego uwagę.
 — Otóż dom — wyszepnął — o którym czytałem przed chwilą w ogłoszeniach. Ten okręg miasta dość mi się podoba... Zobaczmy, czy i dom również do gustu mi przypadnie.
 Przeszedłszy wpopirek ulicę, zbliżył się ku karcie i czytał:

Dom niezamieszkany, obejmujący przestrzeń gruntu dwieście pięćdziesiąt metrów, jest do sprzedania według ugody.

 Tu następował szczegółowy opis różnych części budynku, mieszkania, stajen, remiz, składów, komórek i tak dalej.
 Nakoniec poniżej karty brzmiał napis:

Zgłosić się do pana Brochot, notaryusza, przy ulicy Kondeusza w Paryżu, lub do pana Barthier, właściciela, w alei de Clichy, nr. 64. Dla obejrzenia oprowadzi odźwierny z pod nru 62.

 — Zdaje mi się, iż to przydatnemby dla mnie było... — wyszepnął, przechodząc powtórnie wpoprzek ulicę dla przypatrzenia się budynkowi.
 Front domu przedstawiał się wykwintnie, z kamiennemi rzeźbami i dachem nieco wzniesionym, w stylu odrodzenia, blachą pokrytym.
 — Czy jednak on jest jeszcze do sprzedania? — Zdaje się... ponieważ inaczej zdjętoby kartę. Idę bezzwłocznie w aleję de Clichy.
 W kwadrans przybył pod numer wskazany.
 Pan Berthier, jak oznajmiała mosiężna tabliczka, umieszczona po nad drzwiami, był przedsiębiorcą robót mularskich.
 Desvignes zastał go siedzącym nad rachunkami.