Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/446

 „Dziś rano byłem obezwładnionym, zgubionym... Wieczorem zobaczą mnie z dumnie wzniesioną głową. Przeszłość ponura zniknęła... przyszłość olśniewająca przedemną!
 Zostawmy go w tem marzeniu.
 Na godzinę przed umówionym czasem Desvignes ukazał się w gabinecie wspólnika.
 — Pospieszyłem się, — rzekł. — Mamy godzinę czasu, korzystając z niej, chcę z tobą pomówić, i prosić cię o niektóre objaśnienia.
 — Mów... — odrzekł Verrière.
 — La Fougère, dyrektor teatru Fantazyj, jest jeduym z twych krewnych?
 — Tak... ten głupiec.
 — Głupiec ten, jak mówisz, właśnie przez swoją głupotę doszedł do ruiny... do nędzy... a w końcu dojdzie do śmierci. Nic go ocalić nie jest w stanie, ponieważ ja chcę, by zginął. Otóż potrzeba poznać mi zblizka twoje z nim interesa. Ileż on ci jest dłużnym?
 — Około trzysta piędziesiąt tysięcy franków.
 — Spodziewasz się coś otrzymać na tę należytość?
 — Liczę na nową sztukę, jaką ma jego teatr wkrótce wystawić. Obiecał mi częściowo wypłacać coś z każdego wieczornego przedstawienia.
 — Dał ci na to piśmienne zobowiązanie?
 — Tak.
 — Zapoznasz mnie z tym dyrektorem. Jestże to człowiek intelligentny?
 — Ma powierzchowną ogładę, lecz w gruncie charakteru jest to intrygant, gbur, a obok tego i oszust pretensyonalny.
 — Biorę na siebie całą tę sprawę, skoro się rozpatrzę w niej bliżej. Zażądamy najprzód od niego zapłaty, jeżeli będzie mógł zapłacić... W przeciwnym razie, biada mu. Staje nam na drodze... przeszkadza... usunąć go trzeba. A teraz