Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/510

Postanowiłyśmy otworzyć szkołę naszym własnym kosztem, a na pomieszczenie takowej dom wybudować. Sądzę więc, iż nie mogłabym lepiej użyć mego majątku, jak poświęcając część takowego na wspomnione szlachetne to dzieło.
 — To rzecz wyłącznie ciebie dotycząca... — rzekł Verrière. — Ależ dwadzieścia tysięcy franków, to suma znakomita.
 — Prawdopodobnie więcej jeszcze potrzebować będę — odpowiedziała zakonnica.
 — Masz więc zamiar rozdysponować jeszcze znaczniejszą częścią swego kapitału?
 — Dam, jeśli będzie potrzeba, wszystko, co mi pozostaje, aby dojść do zamierzonego celu. Zdaje mi się, iż mam prawo użyć majątku według mej woli — odrzekła siostra Marya — i sądzę, że prawa tego nie zaprzeczysz mi, mój wuju, ani też wglądać nie zechcesz, na jaki cel go użyję, ponieważ z mego półtora miliona milion dla ciebie przeznaczyłam, pozostawiwszy sobie jedynie pięćset tysięcy franków.
 — Ja ci też nie czynię najmniejszych uwag, moja kochana siostrzenico... — rzekł żywo Verrière. — Masz wolną wolę, czyń, co tylko zechcesz. Zatem potrzebujesz obecnie dwudziestu tysięcy franków?
 — Tak.
 — Na kiedy?
 — W najrychlejszym czasie.
 — Nie mam tu u siebie tej sumy... Lecz jutro ją otrzymasz.
 — Jutro, o godzinie dziesiątej rano, mam złożyć te pieniądze w oznaczonem miejscu.
 — Punkt o dziewiątej wychodząc, wstąpię po ciebie. Pojedziesz zemną do biura.
 — Dobranoc, wuju...
 — Dobranoc.
 Siostra Marya odeszła.
 — Niech dyabli porwą tę pobożnisię! — zawołał Verrière, zostawszy sam w gabinecie. — Na swoje szkoły, jałmużny i in-