Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/520

 — Porucznik artyleryi, Emil Vandame, kocha córkę bankiera Verrière, mojego wspólnika.
 — Dobrze...
 — Ja kocham ją także... Jesteśmy rywalami... Zgadujesz pan resztę...
 — Do kroć tysięcy... chce pana zgładzić... rzecz jasna!
 — Ma się rozumieć...
 — Jesteś obrażonym... Masz prawo wyboru broni... Jaką więc wybierasz?
 — Pistolet. Posiadam większą siłę i wprawę we władaniu nim, niż szpadą.
 — Zatem pistolet. A warunki?
 — Chcę, ażeby pojedynek był stanowczo rozstrzygającym. Dwadzieścia kroków odległości, z prawem postąpienia pięciu kroków naprzód i strzału według woli. Los rozstrzygnie, któremu z przeciwników wolno będzie użyć własnej broni.
 — Gdzie ma się odbyć pojedynek?
 — Po za rogatką Belgijską... Zejście się w Quievrain... Tam wyszukamy odpowiedniego miejsca.
 — Kiedy nastąpi spotkanie?
 — Jutro wieczorem... Na dwadzieścia minut przed północą. Wszak dobrze ułożone... nieprawdaż?
 — W zupełności. Gdzież się zejdziemy po powrocie z Vincennes?
 — Racz pan przyjść na śniadanie wraz z drugim świadkiem do Brébanta, Oczekiwać tam będę na pana od w pół do dwunastej.
 — Dobrze. Do jutra zatem...
 — Tak... Do widzenia!
 Tu obaj rozeszli się.
 Desvignes od kilku dni zamieszkiwał w swym domu przy ulicy Tivoli.
 Idąc tam, myślał: