Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/57

 — Owszem, są do nich okiennice, ale z przyczyny nadzwyczajnej szerokości, zdjęto je i w szopie złożono.
 Wrócili do pawilonu, i Gérard zdawał się być zadowolonym.
 — No, jakże się panu podoba ten lokal? — pytała odźwierna; — jeżeli pan nie potrzebujesz pracować, możesz pracownię łatwo zamienić na piękny salon.
 — Myślałem o tem... w rzeczy samej. A teraz proszę, powiedz mi pani, na jaki przeciąg czasu wynajmujecie mieszkania?
 — Nie mniej, jak na rok, panie, lecz za pół roku z góry zapłacić potrzeba.
 — Zgoda.
 — Czy pan żonaty... z rodziną?
 — Nie, jestem zupełnie samotnym.
 — Nie trzymasz pan nawet służącego?
 — Ha! pytam, gdziebym go tu pomieścił? Mieszkanie to podoba mi się, ale szczupłem jest ono.
 — Na czwartem piętrze, tuż po nad pawilonem, jest stancya do wynajęcia. Przydałaby się ona może panu dla służącego?
 — Później... zobaczę... jeżelibym się zdecydował przyjąć lokaja albo służącą.
 — Zanim to nastąpi, pan potrzebować będziesz usługi, polecam się więc łaskawej pańskiej pamięci — dodała odźwierna.
 — Miałażbyś pani czas na to? Dom jest obszerny, wielu w nim pewno lokatorów...
 — O! panie, ja nie jestem samotną... mam męża i córkę... Jest nas troje i wszyscy pracujemy... U nas nie żartuje się z robotą...
 — Dobrze więc... skoro się tutaj urządzę, powiem pani, co robić będzie potrzeba.
 — A jak prędko obejmiesz pan to mieszkanie?
 — Dziś jeszcze.