Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/590

 — Ha! ha! — wymruknął były klown cyrkowy — otóż widocznie on się urządza nanowo i będzie tu mieszkał. Miałżeby spostrzedz, że go śledzą? Wszystko to jest nader zagadkowem... Tu to prawdopodobnie będą miały miejsce jego spotykania się z tą pobożnisią... Będzie to dla nich wygodniej, niźli wdrapywać się na szczyt Montmartre.
 Podczas gdy to mówił Trilby, spojrzawszy na bramę domu, spostrzegł na niej tabliczkę z napisem: „Mieszkanie do wynajęcia.“
 Ufny w swoje przebranie, któreby go nie zdradziło nawet wobec Misticota, wszedł w korytarz, zapytując odźwiernej:
 — Gdzie tu mieszkanie do wynajęcia?
 — Na czwatem piętrze.
 — Na czwartem?
 — Tak... ładne małe mieszkanko, sąsiadujące z tem, do którego się ten młody człowiek wprowadza. Kiedyś oba te lokale tworzyły jeden apartament.
 Posłyszawszy to, Trilby omal nie krzyknął z radości.
 — Można je zobaczyć? — zapytał.
 — Można... Służę natychmiast.
 I wyjąwszy klucze z szufladki, odźwierna poprowadziła przybyłego na czwarte piętro.
 Misticot znajdował się na trzecim przedziale schodów, dopomagając ludziom wnosić meble.
 Trilby przeszedł tuż koło niego i podrostek ani poznał w nim komika z cyrku Fernando.
 Było tak w rzeczy samej, jak powiedziała odźwierna; dwa te mieszkania tworzyły kiedyś jedną całość, obecnie gospodarz rozdzielił je dla ułatwienia wynajmu.
 — Nowe tu dano, jak widzę, przepierzenie... — rzekł Trilby, wskazując na deski przegrodzenia, na których obicie miało inną barwę od naklejonej reszty pokoju, wilgotne jeszcze, jak widzę.