Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/600

 Gdy tenże przybył ku niemu, Desvignes szepnął mu zcicha te słowa:
 — Osoba, o której ci mówiłem, jest tam... Oto weksel. Idź poszukać fiakra i czekaj przy bramie, skoro ona wyjdzie, jedz za nią. Trzeba, ażebyś przybył do teatru wraz z nią równocześnie.
 — Dobrze, panie.
 — Nie zapomnij żadnego szczegółu z wydanych przezemnie poleceń, wykonaj ściśle wszystko, co cl powiedziałem.
 — Będę się starał wywiązać jaknajlepiej.
 Desvignes, wyjąwszy z kasy sto osiemdziesiąt jeden tysięcy franków, wszedł do gabinetu.
 — Oto rachunek pani... — rzekł, kładąc przed Leoną arkusz pokryty cyframi. — Racz go pani sprawdzić.
 — Sto osiemdziesiąt jeden tysięcy franków i siedemdziesiąt jeden centymów... Tak... w zupełności — odpowiedziała.
 — Zechciej więc pani odebrać sto osiemdziesiąt jeden tysięcy franków w biletach bankowych, jedną sztukę pięćdziesiąt centymów i dwie po dziesięć. Proszę, obrachuj pani, poczem raczysz podpisać pokwitowanie, jakie przygotowałem.
 Leona, przerachowawszy banknoty, schowała je do małej ręcznej torebki, podpisała pokwitowanie, a pożegnawszy Arnolda, zwróciła się ku drzwiom.
 — Jakże próby... idą dobrze? — zapytał.
 — Doskonale.
 — Kiedyż zamyślacie grać nową sztukę?
 — Za kilka dni.
 — Jesteś pani zadowoloną ze swojej roli?
 — Nadzwyczajnie! Otrzymam niewątpliwie wielkie powodzenie, tak jak i sztuka zarówno.
 — Tem lepiej! Miejmy nadzieję, iż pan La Fougère zbierze wiele pieniędzy.
 — Nadzieja ta urzeczywistni się napewno!
 Desvignes, odprowadziwszy młodą kobietę z całą uprzejmością do drzwi gabinetu, wrócił po jej odejściu, zacierając