Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/71

 — Codziennie... pracujemy razem w Cyrku Fernando... Trilby poszedł mym śladem... zastępuje klownów, przynosi obręcze zaklejone bibułką... przedstawia z dobrem powodzeniem niedźwiedzie i małpy w pantominach.
 — Tak więc ty, w którym podziwiałem zmysł bystry, spostrzegawczy — rzekł Desvignes — żywą i płodną wyobraźnię, zakończyłeś wraz z nim swoją karjerę w tak nędznem rzemiośle. Ależ wy obaj z głodu tam zamrzecie!
 — Mogłoby to już nastąpić, gdyby nas nie podtrzymywała nadzieja. Wierząc w lepszą przyszłość... oczekujemy.
 — Lecz na co?
 — Na ową jasną godzinę... na zysk, o jakim przed chwilą mówiłem. Przynosiszże go nam? pytam powtórnie?
 — Od was to zależy.
 — A więc jak gdybyśmy już mieli pieniądze w kieszeni... Cóż robić trzeba
 — Być mi posłusznym, bez wahania.
 — Ilesz dajesz zarobku?
 — Dziesięć tysięcy franków.
 — Dla nas dwóch?
 — Nie; dla każdego z osobna po dziesięć.
 Oblicze anglika radością zapromieniało.
 — Dziesięć tysięcy dla Trilbe’go i dziesięć tysięcy dla mnie!.. Ach! otóż szansa przyszła nareszcie! No! możesz rozkazywać nam, mistrzu, bez obawy, każde twe polecenie najdokładniej spełnionem zostanie.
 — Gdzie mieszkasz?
 — Przy ulicy Lepie, nr. 19, na Montmartre.
 — Sam?
 — Nie, z Trilby’m.
 — Jutro zatem w południe do was przybędę.
 — Nie czyń tego! — zawołał z trwogą Will Scot.
 — Dlaczego?
 — Odźwierna w naszym domu niezmiernie jest ciekawą i gadatliwą... Przyglądałaby się tobie... Masz minę dżentle-