Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/72

mena... Twe odwiedziny zwróciłyby jej uwagę. Nie przyjmujemy nikogo, prócz kilku kolegów z cyrku i paru chłopców, nie grzeszących wytwornością ubrania. Ty masz zupełnie inną powierzchowność. Rozgadałaby o tem w całym okręgu. Bądźmy ostrożni, ponieważ, jak widzę chodzi tu o grubą sprawę. Nie pozostawiajmy za sobą żadnego śladu, któryby nas mógł zdradzić.
 — Gdzież więc się z tobą zobaczę?
 — W mej wiosce...
 Były sekretarz Mortimera rozśmiał się głośno.
 — W twej wiosce? — powtórzył.
 — Tak... w mojej... w twojej... we wsi całego świata. Jest to zakład do którego można się zbierać na pogawędkę bez obawy podsłuchiwania.
 — Gdzież leży ta wioska?
 — Po za okopem Montmartre, na rogu ulicy des Saules, w pobliżu starego cmentarza i kościoła Sacré-Coeur, którego przebudowywanie właśnie rozpoczęto.
 — Dobrze... przyjdę tam...
 — O której godzinie?
 — W południe.
 — Zgoda! zjemy razem śniadanie, już od tak dawna nie siedzieliśmy razem przy stole i nie trącili się kieliszkami.
 — Każę podać śniadanie — rzekł Arnold — lecz w takim razie zamiast w południe, przybędę o jedenastej.
 — Na jedenastą więc zamówię śniadanie... punkt na jedenastą — Scott odpowiedział.
 — Nie opóźnię się... przybędę.
 — Poznasz zakład Królika A. Gili...
 — Królika Gili?.. — powtórzył Desvignes zdziwiony.
 — Tak... tak... zobaczysz... Wychylimy kieliszki w sali, gdzie co tydzień ma miejsce Obiad morderców.
 Były sekretarz Mortimera zmarszczył brwi z niezadowoleniem.