Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/730

 — Mów przytłumionym głosem... ptak znajduje się w swej klatce...
 — Dowiedziałeś się czegoś o nim i zakonnicy?
 — Co do zakonnicy, nic jeszcze. Odkąd się tu wprowadził nie była jeszcze u niego ani razu. Mogę nawet twierdzić na pewno, iż wcale z nim się nie widziała, co martwi srodze tego komara.
 — Zkąd wiesz o tem do czarta?
 — Słyszałem jak mówił sam do siebie. Patrz! oto mój telefon.
 To mówiąc wszedł na krzesło a zdjąwszy wiszącą w ramach litografię odkrył otwór około piętnastu centymetrów mający na powierzchni, który przebijał drewniane przepierzenie zmniejszane się w nim jak lej w beczce.
 Średnica głębi tej dziury nie wynosiła więcej nad pięć centymetrów, niknąć pod papierowem obiciem sąsiedniego pokoju.
 — Przebiłem ten otwór — mówił Trilby — ażeby słyszeć co tam mówią i teraz potrzebuję doń tylko ucho przyłożyć. W dniu, w którym potrzebowałbym widzieć co się tam dzieje, potrzebuję tylko podciąć papier obicia, który następnie czopkiem zatykać będę.
 — Doskonale obmyślane... lecz cóż dotąd słyszałeś?
 — Misticot pomrukując na milczenie ze strony zakonnicy, powiedział między innemi:
 — Dlaczego nie przyszła do kaplicy Sacrè-coeur, ażebym jej dał adres mego nowego mieszkania?
 — A zatem rzecz jasna... — rzekł Scott — iż ona to kazała mu zmienić mieszkanie.
 — I mnie się tak zdaje.
 — Zatem układają coś oboje razem...
 — To widoczna!
 — Lecz co?
 — Jest to coś przeciw naszemu pryncypałowi...
 — Tak sądzisz?