Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/737

 Tu ręką wskazał przybyłemu krzesło.
 Scott usiadł, czekając niecierpliwie.
 Kilka minut tak upłynęło.
 Arnold wszedł wreszcie i za pierwszym rzutem oka poznał Will Scotta pod jego przebraniem.
 — Ty tu? — zapytał po angielsku. — Cóż się stało?... Możesz mówić bez obawy, mój wspólnik nie zrozumie jednego wyrazu.
 Scott opowiedział w krótkości podsłuchaną rozmowę u Trillbego.
 — Ha! — zawołał Desvignes: — wiemy więc teraz, co snują ci ludzie. Dobrze, żeś mnie powiadali!... Wyjdź i czekaj na mnie na rogu ulicy Paon-blanc.
 Tu wyprowadził Scotta do przedpokoju.
 — Czego chciał ów anglik obdarty? — pytał Verrière swego wspólnika.
 — Jest to amerykanin, z którym się kiedyś w Indyach poznałem. Natenczas znajdował się w lepszem położeniu, obecnie przyszedł mnie prosić o jaką pomoc dla siebie.
 To mówiąc, Arnold wziął w rękę kapelusz.
 — Wychodzę... — rzekł — muszę jechać do domu dla odszukania ważnych papierów, jakich wziąć z sobą zapomniałem, powrócę niezadługo.
 Wyszedłszy na stacyę po wozów, przywołał fiakra.
 — Jedź na ulicę Paon-blanc, co koń wyskoczy... Sto sous na piwo!
 We dwadzieścia minut przyjechali.
 Desvignes, przebiegłszy schody z pośpiechem, zapukał do drzwi Agostiniego.
 Włoch otworzył je natychmiast.
 — Potrzebuję z panem pomówić jaknajprędzej... — wyrzekł. — Wejdźmy do twego gabinetu.

---