Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/741

mleka. Gdym objawił mój projekt znajomym, powiedziano mi: „Idź do agenta od interesów, on ci wskaże, jak wziąć się do tego.“ Dano mi adres pańskiego mieszkania i otóż przyszedłem. Jak pan uważasz... czy da się to zrobić?
 — Jaknajlepiej... wynajdę ci, młodzieńcze, zakład gotowy.
 — To doskonale:
 — Ale uprzedzam, drogo interes ten kosztować będzie...
 — Nie chodzi mi tak bardzo o cenę...
 — Ileż posiadasz kapitału?
 — Mój stryj, Maciej Valin, zostawił mi czterdziesci tysięcy franków.
 — Dobrze... Z tem będzie można coś zrobić... Od jutra zajmę się twoim interesem... ale musisz mi pozostawić prowizyę...
 — Prowizyę... co to znaczy? — pytał chłopiec. — Prowizyę od czego?
 — To znaczy pewną kwotę pieniędzy, naprzód złożoną na koszta chodzenia, poszukiwania, targu i tym podobnie.
 — A! zrozumiałem... Pan jesteś mądrym... wysoce mądrym... jak nieboszczyk Maciej, mój stryj. Zostawię panu, ile będzie potrzeba. A teraz, proszę, udziel mi jeszcze niektóre objaśnienia.
 — W czemże takiem?
 — Co do oszustów paryskich... Mówią, że jest ich tu wielu?
 — No tak...
 — Chciąłbym, zanim otworzę mleczarnię, umieścić moje pieniądze u jakiego bankieta, z obawy, ażeby mi ich nie ukradziono.
 — To najłatwiej...
 — Zapewne, lecz i pomiędzy bankierami są także oszuści i złodzieje.
 — Wybierz więc dobrego, pewnego finansistę.
 — Dano mi tu adres jednego z nich...