Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/760

 — O kilka kroków ztąd... Fiakr nas tam zawiezie. W tym samym hotelu ułóż to zwierzę na łóżku, a jutro rano przyjdę was obudzić na śniadanie.
 Béraud zgodził się na tę propozycyę; rozkazali więc posługującemu podać rachunek i przywołać fiakra.

XXV.

 Podczas gdy Béraud płacił w restauracyjnym gabinecie, Will Scott potrząsnął silnie Eugeniuszem Loiseau, który po kilku minutach wstał na nogi i dla wybicia, jak mówił, klina klinem, wypił resztę szampana, znajdującą się w butelce.
 — Gdzie idziemy? — zapytał przytłumionym głosem.
 — Spać... spać, mój chłopcze — odrzekł Will Scott.
 — Ja nie chcę wracać do domu... — zaprotestował Loiseau.
 — Nie obawiaj się — rzekł Béraud; — nie zaprowadzimy cię tam. Będziesz spał u mnie w hotelu.
 — To dobrze.
 — Fiakr czekał przed restauracyą.
 Dopomożono zejść introligatorowi i umieszczono go w powozie, gdzie Béraud siadł obok niego.
 — Do jutra, moi chłopcy... śpijcie spokojnie — wyrzekł mniemany burgundczyk. — Na ulicę de Buci, do Prowanckiego hotelu! — zawołał na woźnicę, poczem odszedł, udając chwiejącego się na nogach.
 Uszedłszy kilkanaście kroków, wyprostował się nagle, a wybuchając śmiechem, szedł na bulwar Szpitala.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Czytelnicy pamiętają zapewne agenta policyi, Flogny, przezwanego „Zapałką,“ który wprowadził do gabinetu swego