Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/819

 Flogny spojrzał na stojący nad kominkiem zegar. Minuty ubiegały jedna po drugiej z przerażającą szybkością.
 Po wyjściu służącego głębokie milczenie zapanowało w salonie. Słychać było jedynie monotonny ruch zegarowego wachadła.
 Desvignes wziął w rękę dziennik, w który zdawał się wczytywać z uwagą, oczy jego wszakże zwracały się co chwila prawie na agenta policyi.
 Verrière, ażeby sobie nadać pozornie jakieś zajęcie, przechadzał się wzdłuż i wszerz salonu.
 — Żądałeś, ażebym przyszła, mój wuju? — ozwał się nagle z progu głos zakonnicy.
 — Tak, moje dziecię.
 — Chciej mnie powiadomić, dlaczego?
 — Ażeby zapytać, co może być wspólnego pomiędzy tobą a policyą?
 — Policyą? — powtórzyła siostra Marya z osłupieniem.
 — Tak... Oto jeden z inspektorów przyszedł, ażeby cię badać...
 Tu wskazał gestem na agenta.
 Siostra Marya zwróciła się ku przybyłemu.
 — Pan chcesz mnie badać? — zawołała z niepokojem, co nie uszło uwagi Arnolda.
 Flogny zbliżył się ku zakonnicy.
 — Pytać... z całem uszanowaniem — rzekł, składając ukłon głęboki.
 — Nie mogę pojąć, zrozumieć... co pan chcesz wiedzieć... O co mnie pytać zamierzasz?
 — Racz mi powiedzieć przedewszystkiem, siostro, czy znasz młodego chłopca nazwiskiem Stanisław Dumay, przezwanego Misticotem?
 Siostra Marya pobladła.
 Desvignes drgnął zlekka, lecz wciąż i zawsze będąc pa-