Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/836

 — Nie zarządzono żadnej obławy?
 — Zrobiono to. W środę zabito tygrysa wystrzałem z dubeltówki. Niszczą one i pustoszą wszystko w okolicy. Dwoje dzieci, które poszły zbierać drzewo w lesie nie powróciły więcej. Drapieżcy owi rozszarpali je na szczątki.
 — Do czarta! to niebezpieczne...
 — Możecie panowie korzystać z naszej latarni. Ja wraz z mym bratem idziemy do Blévé. Czy i panowie również tam idziecie?
 — Idziemy nieco dalej.
 — Wracacie panowie z Amboise. Czemu nie pojechaliście kursującym powozem?
 — Korzystając z pięknej pogody, woleliśmy iść pieszo.
 — A! to co innego... Ale słuchajcie... zdaje się, jakgdyby dobiegał zdała turkot powozu?...
 Wieśniak się nie mylił.
 Turkot kół i dzwonków przy uprzęży rozległ się na drodze, zbliżając coraz bardziej.
 Karyolka, a raczej wózek, wiozący służbę z depeszami, dojechał i minął czterech naszych podróżnych.
 Blada smuga światła, ukazująca się na wschodniej stronie nieba, oznajmiała rozbłyskujący brzask dzienny.
 Podróżni nasi przeszli już trzy części drogi, wiodącej z Amboise do Blévé, gdy nagle rodzaj dzikiego wycia rozległ się w przestrzeni, a jego echo przebiegło las od krańca do krańca.
 Wszyscy czterej zatrzymali się w miejscu.
 — Co to jest... co to jest? — pytał z przestrachem stary wieśniak.
 — To ryk lwa... — rzekł Arnold.
 Obaj wieśniacy struchleli.
 — Uspokójcie się... — mówił zabójca Edmunda Béraud — nie mamy się czego obawiać. Dzień wschodzi... Dzikie zwie-