Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/837

rzęta ukryją się w głąb lasu. Ryczą, witając wschodzące słońce. Lecz mimo wszystko, idźmy prędzej...
 Przyśpieszyli kroku i po kwadransie las już minęli.
 We dwadzieścia minut przybyli do pierwszych domów w La-Croix-Blévé, rodzaju przedmieścia, odciętego od miasta mostem na rzece Cher.
 Tu był cel podróży wieśniaków.
 Arnold wraz z Trilbym, pożegnawszy się z nimi, szli dalej. Była godzina czwarta zrana.
 Doszedłszy do wybrzeża rzeki, Desvignes zatrzymał się.
 — Oto — rzekł — chwila, w ótórej nam się porozumieć należy.
 — Cóż postanowiłeś?
 — Posłuchaj! Głównym dla nas punktem jest dowiedzenie się, gdzie Misticot obierze sobie siedzibę, wysiadłszy z wagonu drogi żelaznej... Powiadomiwszy się o tem, umieścimy się oba w jednem miejscu, wpobliżu siebie, udając wszakże, jakobyśmy się nie znali.
 — Zrozumiałem. Trzeba więc pójść na stacyę w Blévé, czatować na przybycie tego podrostka.
 — Tak właśnie...
 — Lecz gdzież jest stacya drogi żelaznej?
 — Tam na lewo... ponieważ tu jest most, przez który przechodzą pociągi. Rozdzielimy się... i od tej chwili nie znamy się wcale. Idź naprzód... ja pójdę za tobą.
 W kwandrans później obaj ci łotrzy wszedłszy do restauracyi, kazali sobie podać, jeden filiżankę kawy, drugi kieliszek Madery i usiedli przy dwóch oddzielnych stołach w budynku położonym wprost stacyi, z której nikt wyjść ani wejść nie mógł nie będąc przez nich widzianym.

---