Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/862

nić, więżącą stosunki drugiego, sam wprzódy padniesz ofiarą.
 Tu, schowawszy list do pugilaresu, Desvignes zeszedł do sali kawiarnianej, gdzie go poprzedził już Trilby.
 Nasz podrostek z Montmartre rozmawiał właśnie z synem właściciela hotelu, co dostrzegł Arnold, ale nie zatrwożył się tem bynajmniej. Cóż bowiem obchodzić go mogły szczegóły, o jakich Misticot mógł się dowiedzieć.
 Trilby, przy którym usiadł, szepnął mu zcicha:
 — Rozważyłem, iż pusta kartka papieru mogłaby zrodzić podejrzenia w umyśle siostry Maryi, nakreśliłem więc na niej słów kilka.
 — Cóż napisałeś?
 — Te wyrazy: „Wszystko dobrze idzie. Nie troszcz się siostro, gdyby nieobecność moja przedłużyć się miała.”
 — Doskonale! Bez podpisu? — Ma się rozumieć... Zakonnica wie dobrze, iż jeden tylko Misticot może do niej pisać w tej sprawie.
 — Masz słuszność... Zażądaj kart do pikiety i grę rozpocznijmy.
 Mały sprzedawca medalików zajętym był żywo rozmową z młodym urzędnikiem merostwa.
 — Tak więc... — pytał Misticot syna oberżysty — pan jesteś pewnym, że przed pięcioma mniej więcej tygodniami jakiś człowiek tu przybył dla zebrania szczegółów o Arnoldzie Desvignes?
 — Jestem więcej niż pewien, ponieważ on zgłosił się do mnie w tym względzie.
 — Czegóż żądał?
 — Aktu urodzenia Arnolda Desvignes, aktu zejścia obojga jego rodziców i wyciągu z jego akt osobistych.
 I wydano mu wszystkie te papiery?
 — Wszystkie. Nie mieliśmy prawa odmawiać mu ich wydania.