Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/930

 Forestier wszedł w gęstwinę. Wspaniały bażant wyfrunął tuż prawie z pod jego nóg.
 Nadzorca pozwolił mu wznieść się w powietrze, a gdy ptak mknął w znacznej odległości, wystrzelił.
 Bażant padł na miejscu bez życia.
 — Dzielny strzał! — rzekł Verrière. — Podnieś tego ptaka i zanieś do kuchni. Nie potrzebujesz tu już powracać — dodał, zwracając się do Forestiera. — Sami odbędziemy przechadzkę.
 Udali się w głęb parku.
 W odległości kilkudziesięciu kroków Arnold dostrzegł małą furtkę, w murze wybitą.
 — Dokąd prowadzi to wyjście? — zapytał.
 — Na drogę, wiodącą do sąsiedniej wsi, Emerainville.
 O sto kroków dalej ukazał się piękny pawilon murowany, dachówką kryty, z dwoma oknami na parterze, a trzema na pierwszem piętrze.
 — Czy ten dom mógłby być mieszkalnym? — zapytał Desvignes.
 — Bezwątpienia. Zawiera on dwa pokoje na dole i dwa na górze, a spichrz oprócz tego.
 — Tu powinien mieszkać nadzorca — rzekł Arnold. — Doskonałe miejsce do nocnego pilnowania. Powiedz mi, czy ufasz temu Forestierowi?
 — Pod jakim względem?
 — No, czy powierzyłbyś mu jakąś ważniejszą misyę do spełnienia?
 — Nigdy w życiu! Uważam go bardzo nisko pod względem inteligencyi.
 — Jak dawno służy on u ciebie?
 — Od pięciu lat... Takim, jak jest, wystarcza on dla mnie.
 — A gdzie znajduje się klucz od furtki, wychodzącej na drogę do Emerainville?
 — Jeden z tych kluczów jest u Forestiera.