Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/931

 — Są więc dwa klucze?
 — Tak... drugi wisi u nas w przedpokoju na ścianie. Aniela bierze go niekiedy, wychodząc na wieś na przechadzkę ze swą kuzynką lub pokojówką. Ale dlaczego pytasz mnie o to?
 — Przyczynę wyjaśnię ci później. Nie ufam twej siostrzenicy, a ztąd ostrożnym mi być należy. Czy siostra Marya w dobrych stosunkach z tymi Forestierami?
 — Ona ze wszystkimi żyje w najlepszych stosunkach, wątpię jednakże, by im powi erzyć zechciała coś z tego, co zamierza uczynić. Jest to kobieta zamknięta sama w sobie.
 — A jednak obrała sobie proboszcza za powiernika?
 — To co innego.
 — Mój drogi wspólniku — począł Desvignes — uważam, iż tu jest koniecznością inny nadzór ustanowić. Zamiary siostry Maryi, wyznam ci szczerze, mocno mnie niepokoją. Z jej strony wszystkiego się nam obawiać należy.
 — Ustanowić inny nadzór... łatwo to powiedzieć... — rzekł Verrière.
 — I łatwo wykonać! — dodał z naciskiem Desvignes.
 — Lecz w jaki sposób? Nikt tu nie zasługuje, aby go ze służby usunąć.
 — Leśniczy, którego głównym obowiązkiem byłoby strzedz zwierzyny od złodziei, mógłby zarówno śledzić postępowanie twej siostrzenicy.
 — Powierzać obcemu rolę szpiega we własnem domostwie, byłaby to według mnie, najwyższa nieroztropność.
 — Tak, rzeczywiście, gdyby to powierzonem było nieznajomemu.
 — Masz więc pod ręką człowieka, któremu zaufać byłoby można.
 — Mam. Rozgłoś, iż chcesz przyjąć leśniczego do nadzoru zwierzyny w parku, ponieważ Forestier wszystkiemu wystarczyć nie jest w stanie. Daj rozkaz, aby wyporządzono pa-