Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/959

i rzecz tak dokonany zostanie, iż przeciw temu nikt nie będzie w możności nic powiedzieć. No... i cóż myślisz o tym moim planie?
 — Uważam go za wyborny, udać się powinien. Wszakże jeszcze na jeden szczegół zwrócę twoją uwagę — rzekł Trilby.
 — Na cóż takiego?
 — Nie trzeba pozwolić, aby przy ciele zabitego znaleziono jakiekolwiekbądź papiery, stwierdzające jego osobistość.
 — Tego ja się już dopełnić nie podejmuję... To do ciebie wyłącznie należy.
 — O której godzinie wypłyniemy dziś wieczorem?
 — O szóstej. Noc będzie pogodną. Lekki wiatr wschodni pozwoli nam przybyć do skalistych wybrzeży około pierwszej po północy.
 — A ja kiedy mógłbym powrócić?
 — Nieprędzej, jak jutro w nocy. Przedtem załatwić si§ muszę z moją kontrabandą.
 — Gdybym chciał wsiąść na twój statek dziś z moim podróżnym, gdzie mógłbym spotkać się z tobą?
 — Nad przegiem portu, w „Morskiej restauracyi.“ Potrzebuję otrzymać twoją decyzyę przed godziną czwartą. Należy ci tylko wymówić te dwa wyrazy: „Dziś wieczorem.“ W chwili tej statek wstrząsnął się ziekka.
 — Moi ludzie wracają... — rzekł kontrabandzista. — Odprowadzę cię na ląd.
 Dickson z Trilbym rozeszli się na wybrzeżu wprost »Morskiej restauracyi“ poczem irlandczyk wrócił do hotelu.
 — Czy mój młody towarzysz podróży już się przebudził? — zapytał służącego.
 — Tak, panie.
 — Wyszedł na miasto?
 — Wyszedł w pół godziny po pańskiem odejściu. Poszedł nad brzeg morza popatrzeć na fale. Wróci tu na śniadanie.
 Ciekawość Misticota wzięła górę nad jego zajęciami.