Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/964

 Jego przypuszczenia zamieniły się w pewność, gdy Misticot, wyjąwszy wspomniony portret z portfelu, zwrócił się do fotografa z zapytaniem:
 — Czy mogę otrzymać dokładną reprodukcyę tego portretu?
 — Z wszelką łatwością, panie.
 — Lecz radbym, aby odfotografowano również i dedykacyę, jaka się znajduje na odwrotnej stronie tej karty.
 — Dobrze... Ile pan życzysz sobie mieć egzemplarzy?
 — Trzy, po które przyjdę o czwartej godzinie.
 — Jutro o czwartej?...
 — Nie, dziś, panie.
 — Fotograf uśmiechnął się.
 — Ależ to niepodobna! — zawołał.
 — Zapłacę panu trzysta franków za tę reprodukcyę... Zgadzasz się pan, albo nie zgadzasz? Jeżeli nie, pójdę do innego zakładu.
 — Będziesz pan miał trzy egzemplarze na czwartą godzinę, z niesłychanym moim wysiłkiem pracy.
 Misticot położył na stole trzy luidory.
 — Resztę dopłacę — rzekł — przy odebraniu. — Poczem wyszedł wraz z Trilbym, przejętym niewysłowioną trwogą.
 Jedna z tych fotografij, przesłana do Paryża, niechybną zgubę Arnoldowi Desyignes przynieśćby mogła.
 W jaki sposób powstrzymać ową przesyłkę?
 Były klown z cyrku Fernando miał chęć niepohamowaną zaprowadzić podrostka w jaki ustronny kąt miasta i tam go zdusić na miejscu, w biały dzień jednakże dokonać tego było niepodobna.
 Co więc począć?
 Jedno mu tylko pozostawało. Uprzedzić Arnolda o grożącem mu niebezpieczeństwie, skoro usunąć takowego niepodobna było, jak to uczynił z listem w Blévé.
 Misticot został teraz nieodwołalnie na śmierć skazanym, a wykonanie wyroku tego miało być już wkrótce dopełnionem,