Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/994

 — Sądzisz więc, iż niepodobnaby mi było znaleźć żony dla siebie?
 — Tak... obawiam się tego...
 — Uspokój się więc, proszę... Nie będzie ro tak trudnem, jak się wydaje. Taką kobietę też odnalazłem.
 — Pani de Nervey zadrżała.
 — Jakto, uczyniłeś już wybór? — pytała z obawą.
 — Tak.
 — Jest-że ona ładną?
 — Bardzo ładną... a nawet i bez tego, mamo, pojmujesz...
 — Młoda?
 — W moim wieku mniej więcej...
 — Bogata?
 — A! co to... to nie.
 — Gdyby brak majątku był tu jedyną przeszkodą, przyklasnęłabym temu.
 — Wiem, że i rak, mamo, przyklaśniesz... zezwolisz... jesteś rak dobrą.
 — Kochasz tę młodą dziewczynę?
 — Gorąco!
 — I jesteś przez nią kochanym?
 — Są powody, które mi pozwalają w to wierzyć.
 — A jestżeś pewnym, iż zostaniesz przez jej rodziców przyjętym?
 — Bezpożyteczna obawa. Jest ona wolną... Nikt sprzeciwić się nie może temu małżeństwu.
 — Z zacnej pochodzi rodziny?
 — Zdaje się, do pioruna!... ponieważ ta jej rodzina jest naszą rodziną... — zawołał Jerzy z ten większą bezczelnością, im bardziej czuł zbliżającą się chwilę rozwiązania.

---