Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1028

 — Znałeś pan hrabiego de Terrys?...
 — Leopold się nie mylił — pomyślał Paskal — idzie o hrabiego.
 Potem głośno i przybierając melancholiczny wyraz twarzy, odpowiedział:
 — Bardzo dobrze go znałem, panie sędzio, i śmierć jego mocno mnie zmartwiła.
 — Tak samo jak i aresztowanie jego córki, czy tak?
 — Przyznaję, że aresztowanie wprawiło mnie w głębokie osłupienie... Słysząc, jak wydawano rozkaz, aby ciało hrabiego zanieść do Morgi, widząc że nad panną Houoryną unoszą się okropne podejrzenia uczułem się zgnębionym.
 — Od jak dawna byłeś pan z hrabią de Terrys w stosunkach?
 — Prawie od pięciu lat.
 — Czy to były stosunki z interesów?
 — Z przyjaźni i z interesów.... Hrabia ulokował znaczne kapitały w moich przedsiębiorstwach.
 — W istocie, książki pana de Terrys wykazują pożyczkę miliona franków, którą pan winieneś zaspokoić.
 Paskal oczekujący na to zapytanie, okazywał się rzeczywiście silnym i Leopold byłby go podziwiał.
 Walka miała się rozpocząć. On czuł się do niej gotowym.
 Twarz jego była spokojna. Żadne drgnienie muskułów nie zdradzało jego wewnętrznego wzruszenia.