Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1047

 — Czyś pani wiedziała, że pan Paskal Lantier był dłużnikiem twego ojca?
 — Tak panie.
 — Czy wiadomą była pani wysokość summy wypożyczonej mu przez hrabiego.
 — Nie, lecz wiedziałam o tem że summa ta była znaczną.
 — Czyś pani wiedziała, ze jej spłata nastąpiła na kilka dni przed śmiercią hrabiego.
 — Nie, panie.
 — To mi się wydaje trudnem do uwierzenia.
 — A jednak tak jest.
 — Ale ten milion (bo tu o milionie mową) nie został odnaleziony w pałacu Terrys.
 — Dziwi mnie to...
 — Hrabia nie zrobił wzmianki w swych księgach o tym wpływie, a jednak pan Paskal Lantier ma w sępich rękach dowody, że rzeczywiście zapłacił,.
 — Umysł mojego ojca słabnął tak samo jak ciało... Instynkt właściwy; starcom może mu kazał ukryć summę w chwili jej odebrania... Znajdzie się później.
 — Pani utrzymujesz żeś jej nie dotykała?
 — Tak, panie.
 — Będąc na pensyi, zajmowałaś się pani chemią.
 — Tak panie, fizyką i chemią.
 Znajdowałam pociąg w tych naukach.
 — Czy panią zajmowało studyowanie trucizn?