Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1050

i bronić będzie mojej sprawy z taką wymową, że pan podzielisz jej przekonanie.
 Honoryna łkała.
 Nagle pan Villeret zapytał:
 — Czy pani wiesz że masz siostrę?
 Zapytanie to wprawiło Honorynę w osłupienie.
 Patrząc na urzędnika z miną obłąkaną, wyjąkała:
 — Siostrę?... Nie rozumiem co pan chcesz powiedzieć... Moja matka jedno tylko miała dziecię... Dziecięciem tem ja jestem, a ojciec nie ożenił się powtórnie...
 — Wiem, ale ojciec mógł przed panią ukrywać urodzenie nieprawej córki.
 — Panie, znieważasz jego pamięć!
 — Sprawiedliwość stara się objaśnić i nie znieważa nigdy... Odpowiadaj pani bez dysput. Czy pani nie wiesz o istnieniu drugiego dziecka, hrabiego de Terrys.
 — Nie wiem i nie wierzę.
 — Czy ojciec nigdy pani nie dał do zrozumienia, że majątek jego może być podzielony?
 — Nigdy.
 — Czy nie mogłabyś mi pani powiedzieć, co się stało z testamentem, którego napróżno szukano w papierach ojca.
 — Jeszcze raz, mój panie, ojciec nie potrzebował robić testamentu, gdyż ja byłam jego jedyną spadkobierczynią.