Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1093

 Leopold otworzył drzwi od sklepu i wszedł.
 Dziewczyna drżała trochę, ale nie czuła już siły oparcia się pokusie i weszła za kusicielem.
 Ten wskazał jubilerowi kolczyki, mówiąc:
 — Proszę mi pokazać te kolczyki.
 Jubiler zdjął je z drucika na którym wisiały i podał mówiącemu.
 — Ile? — zapytał zbieg z Troyes.
 — Pięćdziesiąt pięć franków.
 — Zenejda wydała okrzyk.
 — Pięćdziesiąt pięć franków! — powtórzyła. — To za drogo.
 Leopold wydobył portmonetkę i zapłacił.
 — Proszę je włożyć w pudełeczko — dodał.
 — To dwa franki więcej.
 — Oto są.
 Zenejda czuła, że wszystkie żyłki jej próżnej natury zostały rozkosznie połechtane.
 Widziała się wśród swoich małych przyjaciółek budzącą podziw, a przede wszystkiem zazdrość i pyszniła się, że będzie nosiła kolczyki za pięćdziesiąt pięć franków.
 Były więzień podał jej pudełeczko.
 — Oto jest prezent — rzekł. — Daję ci go jaka zachętę, abyś zawsze była uczciwą i pracowitą.
 Uczennica zarumieniła się z radości.
 — Teraz chodźmy... — mówił dalej Leopold.
 Wyszedł z dziewczyną i zapytał:
 — Czyś zadowolona?