Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1113

 Było to stowarzyszenie Lantierów i uwolniony więzień nareszcie doszedł do rozwiązania zagadki, napróżno dotychczas szukanego.
 — Paskal — mówił do siebie — dał mi adres Leopolda i interes będzie dla mnie podwójnie dobrym, gdyż będę mógł układać się z jednym a potem z drugim i ciągnąć podwójnie... Wysunę się naprzód, będę zręcznym, oględnym i będę pamiętał o tem, aby się nie zdradzić...
 Tak rozmyślając, Jarrelonge szedł ulicą Picpus aż do domu przedsiębiercy.
 Odważnie zbliżył się i pociągnął za gałkę mosiężną.
 Dzwonek zadzwonił.
 Po upływie jednej, lub dwóch sekund przybyły usłyszał kroki rozlegające się po dziedzińcu.
 Drzwi się otworzyły.
 Ukazał się służący i zapytał:
 — Czego pan żąda?
 — Chciałbym pomówić z panem Paskalem Lantier...
 — Wyszedł.
 — Ale powróci... Czy nie mógłbym się z nim widzieć dzisiaj?
 — Nie sądzę... Pan jest na obiedzie wmieście i powróci późno.
 — Czy mi pan możesz dać adres jego krewnego?
 — Jakiego krewnego?
 — Pana Leopolda Lantier.