Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1114

 Służący po raz pierwszy słyszał to nazwisko.
 — Nie wiem co pan chcesz powiedzieć... — odparł — nie znam tej osoby o której pan mówisz.
 Dobra wiara służącego nie dopuszczała żadnej wątpliwości.
 Jarrelonge pojął że niezręcznością byłoby nalegać i rzekł:
 — Kiedy mógłbym się widzieć; z panem Paskalem?
 — Spodziewam się, że pan będzie mógł przyjąć pana jutro, około południa...
 — Zatem powrócę...
 Drzwi się zamknęły i uwolniony więzień ujrzał się sam na chodniku.
 — Nieprzyjemny zawód — pomyślał — ale jutro prędko nadejdzie... Już za późno na wycieczkę do Nogent, jaką miałem zamiar odbyć. Zabiję czas pijąc gdziebądź absynt, w oczekiwaniu na porę obiadową...
 — Eks-wspólnik Leopolda puścił się w dalszą drogę.
 Na rogu ulicy Saint-Mandé spostrzegł szyld zakładu ojca Bandu i pomyślał:
 — — Knajpa... Mam co mi potrzeba.
 Poczem skierował się ku restauracyi, w której znajdowali się krewni i przyjaciele Wiktora i Stefci.
 Przestępując próg wielkiej sali nie domyślał się wcale, że zbliżał się do człowieka, który go gonił tak niedawno po ulicy Świętego Antoniego i Renaty, swojej pierwszej ofiary.